محقق ایرانی دانشگاه آکسفورد با الهام از پروتئین باکتری یک نوع بیماری موفق به ابداع ابرچسبی قدرتمند شده است که می تواند مولکولها را به یکدیگر بچسباند همچنین از این چسب می توان برای اتصال تمامی عواملی که نور خورشید را به انرژی تبدیل می کنند، استفاده کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، بیژن ذاکری فارغ التحصیل مقطع دکترای زیست شیمی دانشگاه آکسفورد به همراه استاد خود "مارک هوارث" با الهام از پروتئین نوعی باکتری که عامل ابتلا به بیماری "خوره" در انسان است، موفق به ابداع چنین چسبی شده است. این چسب می تواند در تحقیقات آزمایشگاهی و جوامع وسیعتر علمی کاربرد داشته باشد.
هوارث و ذاکری در بخش زیست شیمی دانشگاه آکسفورد این چسب را به واسطه تغییراتی در پروتئین باکتری به نام Streptococcus pyogenes ابداع کرده اند. این پروتئین توسط باکتری برای اتصال و هجوم به سلولهای بدن انسان استفاده می شود.
این پروتئین از ساختاری سه بعدی با پیوندهای مستحکم شیمیایی برخوردار است که در لحظه شکل گرفته و با قدرتی غیر قابل توصیف به یکدیگر وصل می شوند. ذاکری و استادش این پروتئین را به گونه ای دچار تغییر کردند که پیوند های شیمیایی آن از یکدیگر جدا شده و دوباره شکل بگیرند به این شکل بخش بزرگتر پروتئین را "اسپای کچر" و بخش کوچکتر را "اسپای تگ" نامیدند.
زمانی که این دو بخش به یکدیگر وصل می شوند هرگز این اتصال از بین نمی رود و در عین حال این دو بخش هرگز به ماده دیگری نیز نمی چسبند. در واقع این دو بخش تحت هر شرایط محیطی و دمایی به شکلی جدا ناشدنی به یکدیگر وصل می شوند و هرچه که به امتداد آنها متصل شده باشند را نیز در کنار یکدیگر نگه می دارند.
بر اساس گزارش آکسفورد، توانایی چسباندن این دو بخش از پروتئین به دیگر مولکولها می تواند کاربردهای بسیاری داشته باشد. برای مثال چسباندن تمامی آنزیمهای موثر در یک فرایند شیمیایی می تواند منجر به تسریع روند واکنش شود. همچنین می توان از این چسب برای اتصال تمامی عواملی که نور خورشید را به انرژی تبدیل می کنند استفاده کرد.
به گزارش خبرگزاری مهر، بیژن ذاکری فارغ التحصیل مقطع دکترای زیست شیمی دانشگاه آکسفورد به همراه استاد خود "مارک هوارث" با الهام از پروتئین نوعی باکتری که عامل ابتلا به بیماری "خوره" در انسان است، موفق به ابداع چنین چسبی شده است. این چسب می تواند در تحقیقات آزمایشگاهی و جوامع وسیعتر علمی کاربرد داشته باشد.
هوارث و ذاکری در بخش زیست شیمی دانشگاه آکسفورد این چسب را به واسطه تغییراتی در پروتئین باکتری به نام Streptococcus pyogenes ابداع کرده اند. این پروتئین توسط باکتری برای اتصال و هجوم به سلولهای بدن انسان استفاده می شود.
این پروتئین از ساختاری سه بعدی با پیوندهای مستحکم شیمیایی برخوردار است که در لحظه شکل گرفته و با قدرتی غیر قابل توصیف به یکدیگر وصل می شوند. ذاکری و استادش این پروتئین را به گونه ای دچار تغییر کردند که پیوند های شیمیایی آن از یکدیگر جدا شده و دوباره شکل بگیرند به این شکل بخش بزرگتر پروتئین را "اسپای کچر" و بخش کوچکتر را "اسپای تگ" نامیدند.
زمانی که این دو بخش به یکدیگر وصل می شوند هرگز این اتصال از بین نمی رود و در عین حال این دو بخش هرگز به ماده دیگری نیز نمی چسبند. در واقع این دو بخش تحت هر شرایط محیطی و دمایی به شکلی جدا ناشدنی به یکدیگر وصل می شوند و هرچه که به امتداد آنها متصل شده باشند را نیز در کنار یکدیگر نگه می دارند.
بر اساس گزارش آکسفورد، توانایی چسباندن این دو بخش از پروتئین به دیگر مولکولها می تواند کاربردهای بسیاری داشته باشد. برای مثال چسباندن تمامی آنزیمهای موثر در یک فرایند شیمیایی می تواند منجر به تسریع روند واکنش شود. همچنین می توان از این چسب برای اتصال تمامی عواملی که نور خورشید را به انرژی تبدیل می کنند استفاده کرد.
